امام محمد باقر عليه السلام فرمودند:
خدا در روز قيامت نسبت به حساب بندگانش به اندازه عقلي که در دنيا به آنها داده است باريک بيني مي کند.
(اصول کافي ج 1 /ص 12)

مار و عقرب!
آورده اند:وقتي براي شيخ مرتضي طالقاني سهم امام مي اوردند،مي فرمود:اين مار و عقرب را به من ندهيد،بگذاريد زير اين فرش و
بعد به طلبه ها مي فرمود:زير اين فرش مار و عقرب است،اگر مي خواهيد برويد و برداريد!
روشن است که منظور شيخ از مار و عقرب چيست؛مساله اي در باب معاد وجود دارد با عنوان «تجسّم اعمال» که در جاي خود
اثبات شده است.منظور شيخ اين است که اگر کسي مستحق اين پول نباشد و آن را بردارد، فرداي قيامت اين ها مار و عقرب مي
شوند و موجب آزار و عذاب او مي شوند.
قرآن کريم در مورد تمامي اعمال مي فرمايد:«وَ وَجََدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً»(وآنچه در دنيا انجام دادند،حاضر مي يابند!)(سوره کهف/آيه49)
(از چوپاني تا حکمت«ديدار با ابرار»41)

گرياندن چهل جوان
خطيب شهير حجه الاسلام والمسلمين حاج آقاي باقري که از شاگردان آيت الله العظمي ميلاني هستند، ميگفتند:يک بار خدمت استادم آيت الله العظمي ميلاني بودم، ايشان فرمودند:فلاني! منبري که مي روي چهل نفر از اين جوانان پاي منبرت را بياور؛ کارشان دارم. بنده از اين دستور استاد تعجب کردم؛ولي اطاعت امر کرده و چهل نفر از جوانان را آوردم. آقا فرمودند: يکي يکي بيايند داخل اتاق.
ما اصلا نفهميديم چه کار دارند.فقط هر جواني که وارد مي شد، پس از چند لحظه با چشمم گريان بيرون مي آمد و اصلا حرف نمي زد و حدوداً بيست نفر وارد شدند تا اين که من بي تابي کردم و داخل رفتم ببينم حکايت چيست! وقتي وارد اتاق شدم، آقا نشسته بودند و کفنشان هم کنارشان بود و هر جواني که داخل مي شد از او مي پرسيد: تو امام حسين(عليه السلام)را دوست داري؟ آنه جواب مي دادند:بله آقا. مي فرمود: خيلي؟! جواب مي دادند: إن شاء الله که همين طور است.
به محض اين که اشک از ديده ي جوانان جاري مي شد، آيت الله ميلاني سريع کفن خودشان را به اشک آنها مي ماليد و با ديدن اين صحنه،جوان ها بيشتر منقلب مي شدند و گريه مي کردند و از اتاق بيرون مي آمدند.
بعد از ايشان پرسيدم:آقا! شما که مرجع هستيد و اجازه ي اجتهاد خيلي از مراجع را داده ايد ديگر به اين مسئله احتياج نداريد.آقا فرمودند: اگر به دردم بخورد، همين توسّل به حسين زهرا(عليهما السلام) است.
حلّال جميع مشکلات است حسين شوينده ي لوح سيّئات است حسين اي شيعه تو را چه غم ز طوفان بلا جايي که سفينه النجاه است حسين

کرامات معنوي/23